|
► Nieuw ◄ ► Zoeken ◄
|
|||||||||||||
|
Truusje |
|||||||||||||
|
In 1957 leverde Deutz fabrieksnummer 56554 van het succesvolle type A4L514 aan de eveneens tot het Klöckner Humboldt Deutz concern behorende firma Westwaggon in Keulen-Deutz. |
|||||||||||||
|
In 1968 vertrok de loc naar de Ölwerke Spyck van de Union Dt. Lebesmittel in Spyck nabij Kleef. Deze fabriek produceert ook anno 2009 plantaardige olie en behoort nu tot het ADM concern. Ölwerke Spyck werd in 1910 gesticht nabij de spoorpont Welle-Spyck over de Rijn. Die spoorpont had deel uitgemaakt van de internationale verbinding Zevenaar-Elten-Welle-Spyck-Kleef van de Nederlansche Rhijnspoorweg-Maatschappij (NRS) en de Rheinische Eisenbahn-Gesellschaft (REG). Nadat zowel de NRS als de REG in grotere verbanden waren opgegaan, was het economischer om het verkeer via Emmerich af te wikkelen, maar de spoorpont bleef voor lokaal verkeer nog in gebruik tot 1912. Daarna kon de Ölwerke Spyck handig gebruik gaan maken van de spoorlijn Spijck-(Griethausen)-Kleef. Er was zelfs enig reizigersvervoer tussen Griethausen en Spijck. Spyck ligt namelijk op een eiland, omgeven door de Rijn en een zijtak daarvan. Bij zeer hoog water kwam de weg Griethausen-Spyck onder water te staan. Er werd dan tussen beide plaatsen gereden met een rijtuig getrokken door een loc van de Ölwerke Spyck. Dat was een in 1938 gebouwde Deutz van het type OMZ117. Die kreeg in 1953 een nieuwe motor, maar werd in 1968 opgevolgd door de latere Truusje. |
|||||||||||||
|
In 1981 werd het goederenvervoer per spoor van en naar de Ölwerke Spyck beëindigd. Deutz 56554 belandde toen via de firma Bemo bij de sigarettenfabriek Philip Morris in Bergen op Zoom. Daar werd een te licht gebleken Zagro opgevolgd. Aanvankelijk veranderde er uiterlijk niets, zoals blijkt uit de onderstaande diascan: |
|||||||||||||
|
|
|||||||||||||
|
↑ Philip Morris, BoZ,
18-07-1984, dia van Pierre de Greeuw ↑ De tekst bij de cabinedeur luidt “Auf den
Gleisen der Bundesbahn Spyck-Griethausen zugelassen. |
|||||||||||||
|
|
← J. Lavrey zag op 13-08-1985 een fris geschilderde Truusje.
De bovengenoemde tekst is verdwenen, maar het zeskante bordje “Spyck” is
gebleven. Opvallend voor zo’n lichte loc (55 pk, 14 ton) is de aanwezigheid van luchtreservoirs voor de beremming. |
||||||||||||
|
|
← Minder dan een jaar later, op 13 maart 1986 bleek Truusje de kleuren van het sigarettenmerk Marlboro gekregen te hebben. Dat drie verschillende fotografen Truusje steeds vanuit de dezelfde positie tegen het stootblok fotografeerden komt overigens niet omdat de loc zo zelden gebruikt werd, maar omdat deze positie makkelijk vanaf openbaar terrein te fotograferen was. Op den duur bleek ook Truusje te licht. Bemo leverde in 1991 een zwaardere gebruikte loc. |
||||||||||||
|
|
De Stibans (Stichting tot Behoud van af te voeren Nederlands Spoorwegmaterieel) had interesse in een rangeerloc voor een eigen onderkomen. Omdat dit onderkomen nog gerealiseerd moest worden, werd Truusje in bruikleen gegeven aan de wagenwerkplaats Conrail in Roosendaal, die ook het onderhoud verricht. ← Conrail, Roosendaal, foto Pierre de Greeuw.
Op de achtergrond staan de voormalige
locs 1 en 2 van de Roosendaalse suikerfabriek. |
||||||||||||
|
In 2003 werd Truusje voor het eerst bij museummaterieel ingezet: zij voorzag het materieel van het Spoorwegmuseum van lucht alvorens dit op reis ging in verband met de grote verbouwing van het Spoorwegmuseum. Daarna werd Truusje met een deel van dit materieel opgeslagen in een Amersfoortse loods. De loods in Blerick werd het eigen onderkomen van de Stibans en in 2005 verhuisde Truusje daarheen. Maar de situatie was veranderd sinds de verwerving van Truusje door de Stibans in 1991: inmiddels was vanwege de Arbo wetgeving de reguliere inzet van Sikken onmogelijk geworden en het was daarom voor museumorganisaties gemakkelijk geworden om Sikken te bemachtigen. De Sik (ex-)NS 286 kwam bij de Stibans. De ruimte in Blerick is beperkt, dus er moest op den duur gekozen worden. De Sik is een oer vaderlands product, maar Truusje kon een trein beremmen. Kòn, want de compressor was inmiddels stuk. De keuze lag dus voor de hand. |
|||||||||||||
|
De Stibans wilde Truusje echter niet zo maar naar de schroothoop verwijzen en kwam in contact met Rainer Penners en Marcel Crijnen, die een Deutz verzameling bezitten in het Duitse Tüddern, vlak over de grens bij Sittard. Truusje werd op 5 januari 2008 uit Blerick afgevoerd. Ze werd bij Eisparadies Penners als monument opgesteld met een uiterlijk dat sterk doet denken aan dat bij de eerste eigenaar, Ölwerke Spyck. ↓ Jan Roos maakte de foto’s bij Eisparadies Penners in Tüddern op 21- en 30-05-2009 ↓ |
|||||||||||||
|
|
|||||||||||||
|
|
Bronnen: |
|
|||||||||||
|
- |
Hendrik Jan Bakker en Stibans-Bulletin 2008-1 en -2. |
||||||||||||
|
- |
Vincent Freriks & Hans Schlieper, “De NoordBrabantsch-Duitsche Spoorweg-Maatschappij, de Vlissinger Postroute”, Uquilair, 2008. |
||||||||||||
|
- |
J.H.S.M. Veen, Op de Rails1977-2, pp. 42-44. |
||||||||||||
|
|
|
||||||||||||
|
|
|
||||||||||||
|
{ |
Historische gegevens per individuele loc Aanvullingen motortractie op normaalspoor |
||||||||||||
|
Terug/verder naar |
|
||||||||||||
|
|
|
||||||||||||
